Хуб, ман намедонам, зеро он ба синни хонуми модари як марди калонсол намерасад. Беҳтараш бигӯям, ки вай дӯстдухтари ӯ буд, дар омади гап, дӯсти хеле ботаҷриба. Ва шумо бояд бигӯед, ки мақъад вай хеле фоҳиша. Титҳо равшан силикон, вале шакл ва андозаи хеле хуб. Дар омади гап, нутфа дар мањбалаш хонумро шарманда накард, аён аст, ки аз њомиладор шудан наметарсад! Ҳамин тавр, ман фикр мекунам, ки онҳо танҳо як пурсиши маъмули ҷустуҷӯро, Писар ва Модарро шикастанд,
Онро дар хатчӯбҳои ман захира карданд. Ин негр дарси таълим медиҳад, ки чӣ гуна занро бо ҳаракатҳои оддӣ лаззат бурдан мумкин аст. Ман бояд онро дубора аз назар гузаронам, ман якчанд лаҳзаҳои ҷолибро гирифтам, ки худам бидуни он ки дар онҳо боз ҳам бештар пинҳон шудаам.